ŚW. FRANCISZEK KSAWERY
Św. Franciszek Ksawery
Św. Franciszek urodził się w 1506 r. na zamku w Xavier (Javier, Nawarra w Hiszpanii). W 1525 r. wyruszył do Paryża, by podjąć studia teologiczne na Sorbonie. Zamieszkał w Kolegium św. Barbary, gdzie zaprzyjaźnił się z bł. Piotrem Favre. Tutaj poznał św. Ignacego Loyolę oraz pięciu innych „pierwszych jezuitów”. Z Ignacym Franciszek dzielił wspólny pokój.15 sierpnia 1534 r. wraz ze św. Ignacym i innymi jego uczniami złożył w kaplicy na Montrmartre śluby zakonne i postanowienie udania się do Ziemi Świętej, by tam prowadzić działalność misyjną. Starania o pielgrzymkę do Ziemi Świętej spełzły na niczym. Wtedy Franciszek oddał się apostolskiej działalności w Bolonii.
24 czerwca 1537 r. Franciszek przyjął święcenia kapłańskie w Rzymie. W1538 r. podczas spotkania w Rzymie zwolennicy św. Ignacego postanowili założyć nowy zakon. Otrzymawszy pozwolenie papieża zakonnicy podjęli gorliwie dzieła apostolskie w całym Kościele. Franciszkowi zaproponowano, by udał się do Indii Wschodnich. W 1541 r. wyruszył w podróż misyjną do Indii. Po roku uciążliwej podróży dotarł do Goa, stolicy portugalskiego Wschodu. Św. Franciszek gorliwie oddał się posługiwaniu duszpasterskiemu. Misjonarz poznał obyczaje, język i kulturę miejscowej ludności. Pomogło mu to w pracy apostolskiej i uczyniło prekursorem nowoczesnych misji. Przetłumaczył na język miejscowy podstawowe modlitwy. Katechizował, chrzcił i wznosił kaplice. Młody apostoł odkrył wtedy potrzebę inkulturacji oraz modlitwy i troski o rodzime powołania. Już wtedy św. Franciszek zasłynął jako cudotwórca. 15 VIII 1549 r., pierwszy misjonarz z Europy dotarł do Japonii. Wyszedł na ląd w Kagosimie. Ewangelizował Japonię przez trzy lata. Odwiedził Hirado, Hakatę i Yamaguchi na wyspie Honsiu. Tutaj zwrócił się do szoguna z prośbą o pozwolenie na ewangelizację, lecz nie otrzymał go. Wrócił więc na Kiusiu, gdzie założył pierwszy kościół. W Japonii ochrzcił ok. 1500 osób. Tu też zrozumiał, że by pozyskać dla Chrystusa Japonię, trzeba najpierw nawrócić Chiny, które dominowały kulturowo nad krajem. Św. Franciszek opuścił Japonię w 1551r. i udał się na wyspę Shangchuan, w pobliżu Chin. Czekając na pozwolenie przybycia do Chin ciężko zachorował i zmarł w nocy z drugiego na trzeciego grudnia 1552 r. Ostatnie słowa, jakie wypowiedział były modlitwą: „Jesu, filii David, miserere mei!”. Został pochowany w Goa.
Franciszek Ksawery został beatyfikowany przez papieża Pawła V w 1619 r., a w 1622 kanonizowany przez papieża Grzegorza XV. W 1748 r. papież św. Pius X ogłosił go patronem Wschodu. W 1927 r. papież Pius XI ogłosił go patronem misji Kościoła katolickiego.
ŚWIĘTA TERESA OD DZIECIĄTKA JEZUS
DOKTOR KOŚCIOŁA I PATRONKA MISJI
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus
Św. Teresa przyszła na świat w Alencon (Normandia) w nocy z 2 na 3 stycznia 1873 r. Była dziewiątym dzieckiem Zelii i Ludwika Martin, ogłoszonych przez Benedykta XVI błogosławionymi.Gdy miała 4 lata zmarła jej matka. Ciężar wychowania córek przejął ojciec. Tereska gorąco go kochała i darzyła wielkim szacunkiem. Był dla niej obrazem Ojca niebieskiego. W latach 1881-1886 Teresa uczęszczała do szkoły sióstr benedyktynek w Lisieux i mieszkała w internacie. 25 marca 1883 r. mała dziewczynka zapadła na ciężką chorobę, której została cudownie uzdrowiona przez Matkę Bożą (13 maja). Do komunii świętej po raz pierwszy przystąpiła w 1884 r. W tym samym roku otrzymała sakrament bierzmowania. W duszy młodej dziewczyny zrodziło się pragnienie zostania misjonarką w Paryżu. „Pewnego dnia, czytając Roczniki Misyjne Rozkrzewiania Wiary, przerwała lekturę i zawołała: «Czuję jakże gwałtowne pragnienie być misjonarką, zostanę karmelitanką!». Pragnęła «cierpieć bardziej i w ten sposób zbawić więcej dusz»”. Do klasztoru karmelitańskiego zapukała w wieku 15 lat z postanowieniem „Chcę być świętą!”. Podczas obłóczyn w styczniu 1889 r. otrzymała imię Teresa od Dzieciątka Jezus i od Świętego Oblicza. „Przybyłam tutaj, aby zbawiać dusze, a nade wszystko, by modlić się za kapłanów”. W 1890 r. złożyła uroczystą profesję. Jako siostra zakonna wyróżniała się szczególną gorliwością, umiłowaniem modlitwy, radością z przeżywania wiary w murach zakonnych. Ze względu na dojrzałość duchową siostra Teresa została mistrzynią nowicjatu. W Karmelu odkryła piękno małej drogi dziecięctwa Bożego, którą opisała w „Dziejach duszy”.
Teresa nie mogła wyjechać na misje, ale stała się prawdziwą misjonarką poprzez nieustanną modlitwę za misyjną działalność Kościoła. W tej intencji ofiarowywała liczne cierpienia (była chora na gruźlicę) fizyczne i duchowe. Pisała: „Chciałabym oświecać dusze jak prorocy i doktorzy, chciałabym przebiec ziemię, głosząc Boże Imię, wszczepiając chwalebny Krzyż w ziemie niewiernych. Nie wystarczyłaby mi jedna tylko misja, ponieważ chciałabym cały czas zwiastować Ewangelię we wszystkich częściach świata, aż na najdalszych wyspach. Chciałabym być misjonarką nie tylko przez ileś tam lat; chciałabym nią być od stworzenia świata, aż do wypełnienia się czasów. Zrozumiałam, że gdyby miłość wygasła, apostołowie nie głosiliby już Ewangelii, a męczennicy unikaliby rozlewu krwi. Zrozumiałam, że miłość jest źródłem wszelkich powołań, że miłość jest WSZYSTKIM, że obejmuje wszystko, wszystkie czasy i miejsca, że jest wieczna. O Jezu, moja miłości, w końcu znalazłam moje powołanie, a jest nim miłość”. W Karmelu w Lisieux czytała życiorysy misjonarzy. Była apostołką modlitwy i ofiary na rzecz misji. Modliła się za głoszących Ewangelię misjonarzy i w ich intencjach. Czując zbliżającą się śmierć Teresa wyznała: „Chcę spędzać czas w niebie na czynieniu dobra na ziemi”. Zmarła 30 września 1897 r. Miała 24 lata. W 1923 r. papież Pius XI ogłosił ją błogosławioną, a dwa lata później świętą. 14 grudnia 1927 r. Pius XI ogłosił św. Teresę od Dzieciątka Jezus główną Patronką Misji, misjonarzy i misjonarek świata. Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła (1999 r.).
BŁ. MARIA TERESA LEDÓCHOWSKA
PATRONKA DZIEŁ MISYJNYCH W POLSCE
M. Teresa Ledóchowska
Bł. Maria Teresa Ledóchowska urodziła się 29 kwietnia 1863 r. w Loosdorf w Austrii, w rodzinie hrabiego Antoniego Ledóchowskiego i Józefiny z domu Salis-Zizers. Od dziecka przejawiała zdolności artystyczne i talent literacki. Rodzice ukształtowali jej wiarę i postawę moralną przykładem pobożności i zachętami. W 1873 r. Ledóchowscy stracili majątek na skutek bankructwa wykupionych akcji i zamieszkali w St. Pölten. Tu Maria Teresa uczęszczała do szkoły Pań Angielskich. W 1883 r. rodzice Marii Teresy przenieśli się Lipnicy Murowanej koło Bochni. Po śmierci ojca Maria Teresa trafiła jako dama dworu wielkich książąt toskańskich na zamek cesarski w Salzburgu. Tam po raz pierwszy zetknęła się z kwestią misji afrykańskich. W jej ręce trafiła broszura kard. Karola Marciala Lavigerie, arcybiskupa Algieru, który działał na rzecz Afryki, i w niej przeczytała słowa: „Komu Bóg dał talent pisarski, niechaj go użyje na korzyść tej sprawy, ponad którą nie ma świętszej”. Zrezygnowała, więc z pisania dramatów i życia dworskiego, by poświęcić się sprawie misji na rzecz Afryki. Wydała dramat „Zaida Murzynka” wystawiony w teatrze salzburskim i w innych miastach. W roku 1887 spotkała się z kard. Lavigerie, który upoważnił ją do zakładania komitetów antyniewolniczych.
Od 1890 r. zaczęła wydawać „Echo z Afryki”, które już cztery lata później ukazywało się w różnych językach. Pod koniec życia bł. Marii Teresy nakład pisma wynosił już 100 000 egzemplarzy. Również dzieci miały swoje pismo misyjne pt. Murzynek. W 1894 r. założyła Sodalicję św. Piotra Klawera dla Misji Afrykańskich, przekształconą w Zgromadzenie Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera (hiszpański jezuita, misjonarz i apostoł niewolników z XVII wieku). Celem Sodalicji była pomoc misjom afrykańskim. 9 września 1896 r. złożyła śluby zakonne. Stopniowo wszystkie działania poświęciła całkowicie służbie misjom i walce z niewolnictwem Murzynów. Do 1933 r. Sodalicja zdołała wykupić 12 543 niewolników i niewolnic. Tysiące Afrykańczyków przygotowała do chrztu i pomogła im w zdobyciu wykształcenia. Działalność bł. Marii Teresy polegała na niesieniu pomocy misjom, pracy publicystycznej i odczytowej oraz budzeniu powołań misyjnych. Błogosławiona podróżowała po Europie z odczytami na temat misji, redagowała czasopisma, wydawała kalendarze misyjne, korespondowała z misjonarzami, dostarczała im literaturę religijną. Zmarła 6 lipca 1922 r. w Rzymie. Paweł VI 19 października 1975 r. ogłosił Marię Teresę Ledóchowską błogosławioną. Papież mówił o niej: „Maria Teresa wyprzedziła czasy, w których żyła, tak bardzo nie sprzyjające apostolstwu kobiet. Przewędrowała całą Europę szerząc wszędzie apostolstwo misyjne. Katolicy z Afryki opłakiwali odejście swej matki – jak ją nazywali – ale przez działalność założonego przez siebie Instytutu, żyjącego jej duchem, nie przestają i dzisiaj doświadczać wielkości i siły tej miłości, która nią owładnęła”. Jest nazywana Matką Afryki, choć nigdy nie odwiedziła tego kontynentu. W Polsce od 1976 r. patronuje dziełom misyjnym.
