1800 polskich misjonarek i misjonarzy pracuje na misjach w świecie. Są obecni w 99 krajach. Pełnia posługę głoszenia słowa Bożego i dzielenia się wiarą, a także dają świadectwo miłości i miłosierdzia chrześcijańskiego. Są jasnym znakiem nadziei dla tych, którym jej brakuje. Wnoszą ducha pokoju i pojednania do społeczności tych, do których Kościół ich posłał. Są to cisi bohaterowie wiary. Bez szumu medialnego, poklasku, nie szukając uznania i pochwał, każdego dnia podejmują służbę Bogu i drugiemu człowiekowi.
Uroczystość wręczenia Medalu „Benemerenti in Opere Evangelizationis”, który co roku Komisja Misyjna nadaje najbardziej zasłużonym dla misji osobom i instytucjom, jest okazją do przyjrzenia się tym, którzy całe swe serce oddali misjom. Możemy podziwiać mnie tylko nagrodzonych, tych jest niewielu, ile ogromnąa rzeszę kandydatów, zgłoszonych do Medalu. Wśród nich są misjonarki i misjonarze, którzy przepracowali na misjach pięćdziesiąt i więcej lat. To seniorzy misji, z pasją i poświęceniem służący do dziś na placówkach.
Siostra Imelda Maria Zimińska ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny. W 1970 r. s. Imelda znalazła się z grupie trzech pierwszych sióstr posłanych do Zambii. Po krótkim pobycie w Katondwe, udała się do Kabwe, gdzie posługiwała jako pielęgniarka w miejscowym szpitalu. Od 1983 r. pracowała w Kapiri Mposhi, gdzie prowadziła gospodarstwo domowe Home Craft. Uczyła dziewczęta prowadzenia domu, zasad higieny, opieki nad noworodkiem, gotowania i pieczenia. Prowadziła lekcje religii. Organizowała pomoc dla osób niedożywionych, 100 posiłków dziennie dla dzieci. W 1992 r. siostra Imelda udała się do Kenii, gdzie posługuje do dzisiaj w Kanyakine (diec. Meru). Przez kilkanaście lat odwiedzała szkoły średnie wygłaszając pogadanki religijno-moralne. Dbała o młodzież. Organizowała dwa razy w roku 5-cio dniowe spotkania dla młodzieży żeńskiej w celu pogłębienia życia religijnego. Od 2008 r. siostra prowadzi projekt edukacji dziecka afrykańskiego, który zapewnia naukę dzieciom i młodzieży z ubogich rodzin rejonu Kanyakine. Z pomocy korzysta 300 dzieci. W latach 2012-2018 siostra Imelda prowadziła Dom dziecka dla 26 sierot.
Od 1986 roku do dziś, na misjach w Rwandzie i Kamerunie pracuje siostra Ewa Małolepsza, ze Zgromadzenia Sióstr od Aniołów. Jest pielęgniarką . Odpowiada za ośrodek zdrowia, który rozbudowała i wyposażyła. Angażuje się w profilaktykę HIV i leczenie choroby AIDS. Działa w duszpasterstwie rodzin. Zajmuje się osobami starszymi i opuszczonymi w wioskach. Mimo choroby nowotworowej powróciła do pracy w Kamerunie.
Znanym i szanowanym misjonarzem w całej Tanzanii jest ojciec Krzysztof Cieślikiewicz, franciszkanin. Swój pobyt na misjach rozpoczął jako kleryk w 1991 r. w Nairobi (Kenia). Od święceń w 1996 r. pracuje w Tanzanii. W latach 1999-2004 studiował na Papieskim Uniwersytecie laterańskim w Rzymie. Po powrocie do Tanzanii w latach 2004-2009 był delegatem prowincjalnym misji w Tanzanii, a w latach 2009-2017 kustoszem Kustodii prowincjalnej św. Maksymiliana Kolbe w Tanzanii. Podejmuje się pracy ewangelizacyjnej w archidiecezji Dar es Salaam, prowadzi wykłady z Morogoro oraz w Wyższym Seminarium Międzydiecezjalnym w Segerea, Dar es Salaam. W 2007 r. zainicjował ośrodek edukacji młodzieży. Obecnie Centrum posiada 2 przedszkola, szkołę podstawową, szkołę średnią oraz techniczną.
Ciekawą historię ma również ks. Jan Piontek, fideidonista z diecezji opolskiej. Na misje do Tobo przyjechał w 1981 r. Został zastępcą dyrektora referatu duszpasterskiego i kapelanem Caritas. Pracuje w Diecezjalnym Centrum Formacji Świeckich. Odpowiada za organizację pielgrzymek diecezjalnych dorosłych, chorych oraz starszych. Od 1993 r. jest dyrektorem Caritas diecezjalnej, a od 2002 r. rektorem sanktuarium diecezjalnego w Aledjo. Zajmuje się programem dostarczania wody pitnej dla mieszkańców wsi. Średnio kopie 15 studni rocznie. Ponadto kieruje programem pomocy rodzinom na wsi. Wybudował kilka budynków służącym pielgrzymom oraz uczestnikom rekolekcji w Sokode.
Wieloma latami pobytu na misjach w Angoli może pochwalić się również o. Krzysztof Ziarnowski, werbista. Pracuje na misjach od 1987 r. Podczas długoletniej wojny pozostał z wiernymi w Luandzie i był ranny. Pełnił funkcję proboszcza, wybudował kościół w Openga w par. Tafeto. Obecnie gorliwie posługuje w par. św. Teresy w Kakulama. Organizuje działalność charytatywną, wspiera dzieci ulicy.
Jesteśmy z nimi
Misjonarki i misjonarze z Polski gorliwie budują młode wspólnoty Kościoła misyjnego swoją pracą, cierpieniem, modlitwą i oddaniem. Nawet pandemia koronawirusa Covid-19, która boleśnie dotknęła wiele krajów misyjnych, nie przerwała ich pracy. Tam, gdzie był ograniczony i utrudniony kontakt z wiernymi, kościoła pozamykane i nie można było wypełniać codziennych zadań, misjonarki i misjonarze odbyli swoiste „rekolekcje”. Ich milcząca obecność była znakiem solidarności i braterstwa z ubogimi, chorymi i niepełnosprawnymi. Misjonarze nie opuścili swych placówek. Wielu z nich zmarło.
Patrzymy pełni podziwu na tę piękną twarz Kościoła, jaką prezentują nam misjonarki i misjonarze. Dziękujemy Panu Bogu za ich wierność, która pobudza nas do tego, byśmy i my włączyli się czynnie w misyjne dzieło Kościoła. Wobec ich poświęceń i ofiar nie możemy pozostać obojętni.
Do zaangażowania misyjnego zaprasza nas papież Franciszek. Przypomina nam on, że wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami. Poznawszy Ewangelię, doświadczywszy miłości Chrystusa, mając w sercu nadzieje zbawienia, nie możemy pozostać obojętni na los milionów naszych sióstr i braci w krajach misyjnych.
Chcemy dołączyć do dzieła, podjętego przez misjonarzy. Mamy inne niż oni możliwości – nie żyjemy daleko od rodzinnego kraju, jesteśmy zakorzenieni w Kościół, znany nam od lat. Niemniej jednak jesteśmy misjonarzami poprzez troskę o misje i ducha współpracy z misjonarzami.
Formy pomocy misjom
Dzieło Pomocy „Ad Gentes”, które działa z ramienia Komisji Episkopatu Polski ds. Misji, od lat wspiera duchowo i materialnie misjonarzy z Polski. Pomaga siostrom i braciom zakonnym, a także księżom diecezjalnym i misjonarzom świeckim w realizacji ich misji. Każdego roku dofinansowuje ponad 100 projektów ewangelizacyjnych, edukacyjnych, charytatywnych i medycznych, zgłaszanych przez misjonarzy. Są to projekty o wartości do 2000 euro i dotyczą zwyczajnych, życiowych spraw na misjach. Misjonarze bardzo sobie cenią tę formę pomocy, gdyż dzięki małym grantom mogą zapewnić konkretne potrzeby na misjach.
Dla przykładu: Dzieło finansuje zakup lekarstw, środków opatrunkowych i higienicznych, odczynników laboratoryjnych, materaców antyodleżynowych dla Ośrodków zdrowia, prowadzonych przy placówkach misyjnych. Wspiera walkę z głodem i niedożywieniem wśród dzieci, otacza szczególną troską matki w stanie błogosławionym. Wśród projektów edukacyjnych przeważają polepszające warunki pracy szkół i przedszkoli. Dzieło wpiera remonty, by zapewnić dzieciom jak najlepsze warunki nauki. Dofinansowuje zakup podręczników szkolnych i pomocy dydaktycznych dla przedszkoli i szkół.
Szczegółowe informacje o działalności Dzieła Pomocy możemy znaleźć na stronie www.adgentes.misje.pl.
