LITURGIA MSZY ŚW.
II Niedziela Wielkiego Postu - Niedziela „Ad Gentes” – 16 marca 2025 r.
Rdz 15,5-12.17-18; Ps 27,1bcde.7-8.9abc.13-14; Flp 3,17-4,1 lub Flp 3,20-4,1 Łk 9,28b-36
Wprowadzenie
Wersety Ewangelii, które w dzisiejszą niedzielę odczytujemy, opowiadają o przemienieniu Chrystusa na Górze Tabor. Wybrani Apostołowie stali się świadkami Jego chwały. Jezus odsłonił im tajemnicę swego bóstwa. Umocnił ich na godzinę swej Męki; pragnąc, aby nie stracili nadziei widząc Go na Golgocie w poniżeniu i bezsile.
Gromadzimy się przy ołtarzu Chrystusa w drugą niedzielę Wielkiego Postu, która
w Kościele w Polsce nazwana została „ad gentes” – „do narodów”. Jest to niedziela szczególnej modlitwy za misjonarki i misjonarzy, za głoszących Ewangelię w krajach, gdzie jest jeszcze ona dostatecznie nie znana, i gdzie wiara w Chrystusa nie jest mocno zakorzeniona. Dzisiaj też wspieramy finansowo dzieła misyjne w Afryce, Azji i Oceanii a także w Ameryce Łacińskiej. W trwającym roku duszpasterskim przeżywamy tę niedzielę pod hasłem: „Misjonarze dzielą się nadzieją”.
Prośmy zatem Chrystusa, który nas gromadzi i jednoczy, o Boże błogosławieństwo, potrzebne łaski i siły dla naszych misjonarzy. Dla nas samych zaś o to, abyśmy – jako „Pielgrzymi nadziei” – wzrastali w świadomości, że wszyscy z mocy chrztu i bierzmowania, jesteśmy uczniami-misjonarzami.
Akt pokuty
Panie, który stałeś się człowiekiem, aby całą ludzkość przyprowadzić do Boga Ojca, zmiłuj się nad nami…
Chryste, który na Górze Tabor objawiłeś swe bóstwo i potęgę, aby umocnić uczniów w wierze, zmiłuj się nad nami…
Panie, który prowadzisz nas ku sobie i przemieniasz serca wiernych swoją łaską, zmiłuj się nad nami….
Homilia
1. To, co wydarzyło się na Górze Tabor na trwałe wyryło się w sercach Apostołów. Byli bowiem świadkami niezwykłego wydarzenia. Na Górze Tabor zobaczyli Jezusa, innego niż tego, którego znali; Jezusa, który odsłonił przed nimi swą boską chwałę, i który zachwycił ich pięknem przemienionej natury ludzkiej. Wyrazem tego zachwytu jest okrzyk Piotra: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy”. Piotr został porwany przez falę szczęścia i zachwycony tym, czego był świadkiem.
Ten zachwyt przeżywają wszyscy wierzący, którzy dzięki łasce Bożej odkrywają prawdę o Jezusie; którzy mogą zobaczyć Jego potęgę i piękno oraz zanurzyć się w świetle, opromieniającym uwielbionego Pana. Wielu świętych, gdy doświadczyło bliskości Jezusa
i mogło głębiej wniknąć w Jego tajemnicę, nie pragnęło już niczego więcej, jak tylko trwać
w zjednoczeniu z Nim i kontemplacji. Poznanie Jezusa uszczęśliwia. Zmienia spojrzenie na rzeczywistość ziemską. Pozwala też jasno nakreślić perspektywy życia pozaziemskiego.
Piotr, Jakub i Jan, wybrani uczniowie Jezusa, zachwyceni Jego chwałą, pragnęli tylko jednego – przedłużyć tę szczęśliwą chwilę. Dla nich jakby czas się zatrzymał. Nic już więcej nie miało znaczenia, jak tylko to, żeby móc trwać przy Jezusie na Taborze.
Jednak nie takie były plany Jezusa wobec nich. Chrystus stanowczo zaprzeczył możliwości zatrzymania się na Górze Tabor, nawet w tak szczytnym celu, jakim była kontemplacja Jego chwały. „Sprowadził ich na ziemię”, to znaczy chciał wraz z nimi powrócić do codzienności, gdyż tam czekała Jego i ich misja do spełnienia. Na radość wieczną,
na kontemplację Jego chwały boskiej jest jeszcze za wcześnie.
2. Apostołowie zeszli z Góry Tabor i wraz z Jezusem wrócili do zwyczajnej codzienności. Jezus oddał się głoszeniu Ewangelii. Oni zaś towarzyszyli Mu wszędzie, będąc pilnymi uczniami i zarazem świadkami tego, co czyni. Pan kształtował ich serca, umacniał
w wierze i przygotowywał do misji, którą mieli kontynuować w Jego imię gdy powróci do Ojca. Teraz On trudzi się, by słowo Boże dotarło do wielu serc. Przyjdzie jednak czas, gdy Apostołowie zostaną umocnieni Duchem Świętym i Chrystus powierzy im odpowiedzialność za sianie ziarna Ewangelii i budowanie Kościoła. Teraz, na Taborze, widząc ostateczny cel ich zmagań i prac, cierpień a także przyszłego męczeństwa, mają umocnić swą wiarę. To, co widzieli pomoże im przetrwać ciemności Golgoty i nie zwątpić do końca, gdy przyjdzie „godzina ciemności”, godzina Jezusowej ofiary na krzyżu.
3. Dziś w całej Polsce modlimy się za misjonarki i misjonarzy pochodzących z naszego kraju, którzy pracują w 99 krajach. Są obecni na wszystkich kontynentach. Najwięcej z nich pracuje w Ameryce Południowej i Środkowej. Ale duża ich grupa żyje i posługuje w Afryce. Wielu misjonarzy z Polski mamy w Azji i Oceanii, na krańcach świata.
Misjonarze, których dzisiaj wspieramy modlitwą i ofiarami, dzielą się nadzieją i są świadkami Chrystusa tam, gdzie jeszcze Ewangelia nie dotarła, albo gdzie wiara chrześcijańska nie jest dostatecznie zakorzeniona w kulturze i zwyczajach; gdzie przeważa pogaństwo lub dominują inne wielkie światowe religie.
Są oni ludźmi zachwytu – porwanymi przez piękno i potęgę Chrystusa. Dotknięci Jego miłością. Każdy z nich miał swoją Górę Tabor, na której doświadczył jak niezwykłą i wspaniałą osobą jest Chrystus. Ten zachwyt doprowadził ich do tego, że postanowili dzielić się Nim
z innymi. Obrali trudne powołanie życiowe. Powołanie, które wymogło na nich konieczność opuszczenia ojczystych stron, porzucenia rodziny, bliskich i przyjaciół i udania się w nieznane.
Powołanie misyjne jest powołaniem do odważnego dzielenia się wiarą, do nieustannej modlitwy, ciężkiej pracy, a niekiedy i cierpienia. Nie jest zadaniem łatwym. Misjonarze muszą odnaleźć się w nowym i obcym dla nich świecie. To nie tylko kwestia języka, ale także mentalności. Muszą porzucić swe przyzwyczajenia i zrewidować spojrzenie na rzeczywistość stykając się z inną kulturą religijną, problemami ekonomicznymi, innym sposobem wyrażania wiary i pobożności.
Misjonarze to ludzie otwarci na powiew Ducha Świętego. Posłani przez Kościół nie starają się wcielać własnych pomysłów. Nie mają też osobistych ambicji. Są cichymi pracownikami Kościoła, narzędziami w rękach Chrystusa. Starają się robić to, co każe im Duch Święty. To wymaga od nich pokory, cierpliwości i całkowitego zawierzenia Bogu.
4. Dziś przypominamy sobie, że misjonarkom i misjonarzom potrzebna jest nasza modlitwa i pomoc materialna. Pomoc modlitewna – aby to co czynią było dziełem Bożym,
a nie wyłącznie ludzkim. Pomoc materialna – ponieważ głoszą Ewangelię ubogim, nieraz bardzo ubogim ludziom, i poprzez dzieła charytatywne, opiekuńcze i medyczne pomagają im.
Dzisiaj Kościół zachęca, byśmy stanęli przy nich i poczuli się odpowiedzialni za misje „ad gentes”. Chodzi o serdeczne zaangażowanie się, które dla misjonarek i misjonarzy będzie znakiem naszego braterstwa i umocnieniem. A zatem, nie tylko dziś, ale szczególnie dzisiaj, pamiętajmy w swych modlitwach o misjonarzach z Polski. Podzielmy się z nimi darem serca po Mszy świętej, pamiętając, że „Więcej szczęścia jest w dawaniu, aniżeli w braniu”
(Dz 20,35). Niech Chrystus, który obdarza misyjnym powołaniem, hojnie wynagrodzi naszą troskę o misje. Amen.
Modlitwa wiernych
Bogu, który posłał swego Syna na świat, aby go zbawił, i który pragnie dobra każdego
z nas, przedstawmy ufne prośby.
Módlmy się za Kościół Święty, za papieża Franciszka, biskupów, kapłanów i diakonów,
za osoby życia konsekrowanego i wszystkich wiernych świeckich, aby w czasie Wielkiego Postu dostąpili duchowej przemiany i umocnili się w miłości Bożej, Ciebie prosimy…
Módlmy się za misjonarki i misjonarzy, by zjednoczeni z Chrystusem przynosili obfite owoce głoszenia Ewangelii i miłości chrześcijańskiej. Ciebie prosimy…
Módlmy się za rządzących państwami, aby w swych decyzjach kierowali się prawem Bożym
i służyli dobru wspólnemu będąc budowniczymi pokoju i pomyślności swych narodów. Ciebie prosimy…
Módlmy się za dzieci i młodzież, aby czas Wielkiego Postu był dla nich czasem umacniania się w wierze, która pomoże im wzrastać w świętości i łasce. Ciebie prosimy…
Módlmy się za chorych, zmagających się z chorobami i słabością, aby jednocząc się
z Chrystusem Ukrzyżowanym, swe cierpienia ofiarowywali za Kościół i świat. Ciebie prosimy…
Módlmy się za nas samych, abyśmy wiernie wypełniali nasze powołanie misyjne, postępowali w wierze i chętnie dzielili się nią z innymi. Ciebie prosimy…
Boże, ku Tobie, który przemieniasz nasze serca, kierujemy nasze prośby i błagania,
i prosimy pomóż nam w tym czasie pokuty i nawrócenia wytrwale dążyć do poprawy życia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Rozesłanie
Wielki Post jest dla nas szansą pogłębienia świadomości przyjętego chrztu świętego
i zobowiązań, jakie z niego wypływają. Idźmy zatem w codzienność, by dawać świadectwo Chrystusowi, który pragnie naszego zbawienia i umacnia nas w dążeniu do nieba.
Bądźmy i my uczniami misjonarzami w naszych domach, środowisku pracy i wszędzie tam, gdzie przebywamy. Niech Bóg błogosławi naszym wysiłkom i daje radość z czynionego dobra.
Prezentacja Dzieła Pomocy „Ad Gentes”
Dzieło Pomocy „Ad Gentes”, agenda Komisji Episkopatu Polski ds. Misji, od 2005 r. pomaga misjonarkom i misjonarzom z Polski na placówkach misyjnych. W kraju prowadzi animację
i formację misyjną wiernych, angażując zwłaszcza dzieci i młodzież w inicjatywy misyjne. Każdego roku Dzieło dofinansowuje ok. 140 projektów pomocowych, zgłaszanych przez misjonarzy z całego świata. Są to dzieła ewangelizacyjne, medyczne, charytatywne
i edukacyjno-opiekuńcze.
Dzięki ofiarności darczyńców Dzieło Pomocy wsparło finansowo budowę kilku szkół, sali katechetycznej, ośrodka zdrowia.
W ciągu roku Dzieło zbiera środki na pomoc dla dzieci poprzez sms-a o treści „Misje” na numer 72 032 (2,46 zł z VAT). Angażuje uczniów szkół podstawowych w ramach Ogólnopolskiego Konkursu „Mój szkolny kolega z misji”. W tym roku przekaże dar serca dzieci na budowę sali lekcyjnej w Zespole Szkół św. Franciszka z Asyżu w Ntoum w Gabonie.
Można wesprzeć projekty finansowane przez Dzieło poprzez wpłaty na jego konto. Zapraszamy do odwiedzania naszych stron: www.adgentes.misje.pl
Materiały w wersji pdf do pobrania: Materiały liturgiczne II NWP 2025
Plakat II NWP: Plakat II NWP