MISYJNA DROGA KRZYŻOWA
(Tekst opublikowany w "Naszym Dzienniku" 23 luty 2024 r.)
Idziemy Twoimi śladami, Panie Jezu Chryste, aby umocnić się w Twej miłości, która potężniejsza jest od śmierci. Ofiarujemy Ci modlitwę i pokutę jako zadośćuczynienie za nasze grzechy i za grzechy świata, odrzucającego Ciebie i zbawienie płynące z Twojego krzyża.
Dzisiaj modlimy się za misjonarki i misjonarzy, którzy w 99 krajach na świecie głoszą Ewangelię i budują Kościół. Przyjmij, o Panie, pokorną modlitwę, i obdarz ich swoim błogosławieństwem i łaską. Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo… Któryś za nas cierpiał rany….
STACJA I
CHRYSTUS NA ŚMIERĆ SKAZANY
„Jezus więc wyszedł na zewnątrz w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek». Gdy Go ujrzeli arcykapłani i słudzy, zawołali: «Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!» Rzekł do nich Piłat: «Zabierzcie go i sami ukrzyżujcie!” (J 19,1-2).
Synu Boży, usłyszawszy nieuczciwy wyrok nie zaprotestowałeś ani nie buntowałeś się. W milczeniu zgodziłeś się na krzyż. Twoje Serce wypełniało pragnienie, aby wypełnić do końca wolę Ojca niebieskiego.
Panie, mocą Twego krzyża umacniaj misjonarzy na całym świecie. Bądź im przewodnikiem i światłem.
STACJA II
CHRYSTUS BIERZE KRZYŻ NA SWE RAMIONA
„A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego płaszcz, włożyli na Niego własne Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie” (Mt 27,31).
Sensem Twojego krzyża, Panie Jezus, jest miłość, dlatego przyjąłeś go dobrowolnie, by na nim złożyć siebie w ofierze. Ona najpełniej wyjaśnia tajemnicę Twej okrutnej śmierci. Niech Twój krzyż, jako znak miłości stale towarzyszy misjonarkom i misjonarzom w ich codziennym spalaniu się dla Ewangelii. Niech będzie znakiem przemożnej nadziei; tej nadziei, która zwycięża wszelkie zwątpienie.
STACJA III
CHRYSTUS PO RAZ PIERWSZY UPADA POD KRZYŻEM
„W proch powalona jest moja dusza, Panie,
przywróć mi życie według Twego słowa” (Ps 119,25).
Upadłeś zaledwie rozpocząwszy swą drogę. Nie masz sił, aby postać. Potrzebujesz pomocy, Panie, podobnie jak potrzebują jej wszyscy grzesznicy, których pociąga ku ziemi ciężar słabości i niemocy. Sami nie jesteśmy w stanie wyrwać się z mocy złego. Tylko w Tobie pokładamy nadzieję, Jezu. Przez Twe pierwsze powstanie, Chryste, dodaj odwagi misjonarkom i misjonarzom, którzy codziennie towarzyszą upadającym i powstającym z grzechów.
STACJA IV
CHRYSTUS SPOTYKA SWĄ MATKĘ
„Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą.A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu” (Łk 2,34-35).
Podczas dźwigania krzyża, Panie Jezu, doświadczyłeś biskości swej Matki. Jej milcząca obecność dodała Ci sił. Umocniła, a nade wszystko pocieszyła. Także dziś dla nas, Twoja Matka jest pocieszycielką strapionych i wspomożycielką wiernych. Jest królową misjonarzy, stającą u ich boku w cierpieniach i smutkach. Jej matczyna obecność sprawia, że misjonarze w swych zmaganiach nie czują się osamotnieni.
STACJA V
CHRYSTUS KORZYSTA Z POMOCY SZYMONA
„Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem” (Łk 23,26).
Skorzystałeś, Panie, z pomocy Szymona, obcego człowieka. Choć niechętnie, bo przymuszony, Szymon podjął ciężar Twojego krzyża. Z pewności wolałby przed nim uciec. Stało się jednak inaczej. Panie, Ty przyjmujesz także niechętną pomoc i dajesz uczestnictwo w Twoim krzyżu także tym którzy przed nim uciekają. Prosimy o odwagę dla misjonarek i misjonarzy, aby nie uciekali przed „Twoim krzyżem, ale jak Szymon dźwigali go wraz Tobą.
STACJA VI
CHRYSTUSOWI POMAGA WERONIKA
„O niewiasto, wielka jest twoja wiara” (Mt 15,28).
Panie Jezu, przyjąłeś pomoc Weroniki. Jej wrażliwe kobiece serce, przepełnione współczuciem okazało Ci bezgraniczną litość. Naucz misjonarzy i misjonarki cenić drobne gesty pomocy życzliwości. Spraw, aby ubodzy i chorzy, cierpiący wraz z Tobą spotykali misjonarki gotowe jak Weronika ocierać Twoją twarz. Niech drobne gesty miłości umacniają ich w wierze.
STACJA VII
CHRYSTUS UPADA PO RAZ DRUGI
„Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich” (Iz 53,7).
Jakże wielką jest Twoja udręka, Chryste, jak nie do wytrzymania ból fizyczny, skoro tak szybko upadasz pod jego ciężarem po raz drugi. Oniemiały w cierpieniu jednoczysz się w wszystkimi cierpiącymi świata. Sięgasz dna ludzkiej boleści. Panie, ratuj dusze grzeszników poprzez misyjne dzieło Kościoła. Ratuj tych, którzy jeszcze wahają się w przyjęciu Twego słowa. Umacniaj w nawróceniu tych, do których posyłasz swych misjonarzy.
STACJA VIII
CHRYSTUS POCIESZA NIEWIASTY
„A szło za Nim mnóstwo ludu, także kobiet, które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: «Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły»” (Łk 23,27-31).
Panie Jezu, wraz niewiastami jerozolimskimi pragnę opłakiwać moje grzechy. To one stanowią ciężar Twego krzyża. Wstyd mi za moje upadki; za to, że tak łatwo i tak szybko zapominam o Tobie. Przepraszam za fałszywe współczucie, które nie prowadziło mnie do nawrócenia.
Panie Jezu, pociesz płaczących, którym misjonarze głoszą moc Twego krzyża i zmartwychwstania. Otrzyj wszelką łzę z oczu nieszczęśliwych, którzy nie są w stanie sobie sami pomóc.
STACJA IX
CHRYSTUS UPADA PO RAZ TRZECI
„Do Ciebie wołam, Panie, Opoko moja, na głos mój nie bądź głuchy, Abym wtedy, gdy będziesz milczał, nie stał się podobny do zstępujących do grobu” (Ps 28,1-2).
Nie masz już sił, by powstawać. Ziemia daje Ci chwilę wytchnienia, bezcenną, by podźwignąć się raz jeszcze. Jest schronieniem. Z Tobą na ziemi leżą wszyscy słabi, bezbronni, ociężali w chorobach; ci, którzy upadli po raz kolejny bezsilni i bezwolni.
Panie Jezu, ulituj się nad misjonarzami, którzy przeżywają kryzys bezsilności. Ratuj ich w niemocy ducha i pozwól odzyskać siły, aby mogli do końca pozostać wierni swemu powołaniu.
STACJA X
CHRYSTUS Z SZAT OBNAŻONY
„Ukrzyżowali Go i rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy, co który miał zabrać. A była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali” (Mk 15,24-25).
Zostałeś pozbawiony wszystkiego, prócz cierpienia. Twoi oprawcy zabrali Ci nawet ubogą szatę. Nagi wynagradzasz za nasz bezwstyd, nieskromność słów, czynów i spojrzeń. Niewinny Baranku Boży, zmiłuj się nad nami! Zachowaj czystymi serca misjonarek i misjonarzy przed wszelkim złem, które może zabrudzić ich szlachetne intencje.
STACJA XI
CHRYSTUS DO KRZYŻA PRZYBITY
„Gdy przyszli na miejsce, zwane «Czaszką», ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie.Lecz Jezus mówił: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią»” (Łk 23, 33-34).
Ukrzyżowanie jest przedostatnim akordem Twojej męki, Panie Jezu. Okrutni oprawcy obezwładnili Ciebie, w lęku, że odzyskasz siły. Ukrzyżowali miłość Bożą, licząc na to, że umilkniesz na zawsze. Nie podnosisz się już więcej. Ufaj Chryste zmiłuj się nad nami.
STACJA XII
CHRYSTUS NA KRZYŻU UMIERA
„Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej.Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek.Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha” (Łk 23,44-46).
Przez wzgląd na swe miłosierdzie, Panie Jezus Chryste, zmiłuj się nad ludzkością całą, zwłaszcza nad tymi, którzy pragną i łakną Bożej pomocy. Okaż swą łaskę tym, którzy błagają o przebaczenie i litość.
STACJA XIII
CHRYSTUS Z KRZYŻA ZDJĘTY
„Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady.On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany” (Łk 23,51-53).
Przyjmij do swego królestwa zmarłych, którzy umierają w Tobie. Niech odchodzący z tego świata otrzymują łaskę i pomoc. Przyjmij do swego królestwa umierających i napełnij ich pokojem i szczęściem zbawionych.
STACJA XIV
CHRYSTUS ZŁOŻONY DO GROBU
Po tym wszystkim Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. Gdy Piłat wyraził zgodę, przyszedł i wziął Jego ciało. Przybył także Nikodem, który po raz pierwszy zjawił się u Jezusa nocą. On przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem. Zabrali oni ciało Jezusa i zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania owinęli je w płótna wraz z wonnościami. W miejscu ukrzyżowania znajdował się ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był pochowany. Tam więc, ponieważ grobowiec był blisko, złożono ciało Jezusa ze względu na żydowski dzień przygotowania” (J 19,38-42).
Okaż miłosierdzie wszystkim zmarłym, którzy oczekują na zmartwychwstanie. Pozwól im cieszyć się życiem bez końca. Przyjmij do siebie tych, którzy kochają Ciebie. Mocą Twej ofiary skróć cierpienia duszom czyśćcowym i pozwól im cieszyć się niebem.
MODLITWA KOŃCOWA
Ku Tobie Panie, wznosimy nasze modlitwy, ufając, że wysłuchasz nas łaskawie i przyjdziesz nam z pomocą. Wejrzyj miłosiernie na dusze w czyśćcu, i ocal je przed gniewem Najwyższego. Niech przyczynia się za nami Twoja Matka, Panie i wyprasza wszystkim potrzebne łaski. Niech wstawiają się za nami święci Pańscy, którzy naśladują Chrystusa cierpiącego na krzyżu. Amen.
